κοιτάς τριγύρω
-χαμένος
σαν παιδί που ψάχνει το παιχνίδι του
-με λαχτάρα
σα ν'αποζητάς ένα κομμάτι που σου λείπει από το παζλ
-θλιμμένος
σα να μη ζεις αληθινά εκείνη τη στιγμή
-παρατηρώντας
η ζωή σου φεύγει και εσύ δε θέλεις να την κρατήσεις.

Λογικό

μερικά πράγματα είναι χειρότερα από το θάνατο
-ευτυχώς-
για να μπορείς να τα ζεις ξανά και ξανά
-δυστυχώς-

Πώς όμως μπορείς ν'αντικρύσεις τους δαίμονές σου?
μήπως τους φωνάζεις και έρχονται?
μαζεύεις όλη τη δύναμή σου και τους προσκαλείς για μια συνάντηση με τους πιο μύχιους φόβους σου
αλλά αυτοί σε αγνοούν.
καταφτάνουν μόνο τη στιγμή της μεγαλύτερης αδυναμίας σου.
τότε που ρίχνεις το προσωπείο της άμυνάς σου και δεν μπορείς πια να κρυφτείς πουθενά.

Άνοιξε, δειλέ, τα μάτια σου.
κοίμησε τις άχρηστες αισθήσεις σου και δέξου τους στην ψυχή σου.
δώσε τους ό,τι σου ζητήσουν,
φρόντισέ τους σαν καλός οικοδεσπότης,
αγάπησέ τους --άλλωστε είναι οι ΔΙΚΟΙ σου δαίμονες.
εσένα θα βασανίζουν μια ζωή.
δώσε τους μορφή, βάφτισέ τους
και μην τους αρνηθείς το παραμικρό.

μπορείς να τους θυμώσεις, να τους αγνοήσεις, να τους κατηγορήσεις..
αλλά ποτέ μην τους αφήσεις να σου φύγουν.
δικοί σου είναι
εσύ τους έπλασες
μάθε να τους αγαπάς
τους δαίμονές σου

Μπαίνοντας στο δικό της ηλιακό σύστημα, αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί ο γαλαξίας μας είναι ηλιοκεντρικός..
Όταν βρίσκεται αυτή στο χώρο, όλα γυρίζουν γύρω της -μάλλον επειδή δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Εκείνη διαλέγει και ο υπόλοιπος κόσμος απλώς εκτελεί τις διαταγές της.

Την είσοδό της πρώτα τη νιώθεις και μετά τη συνειδητοποιείς οπτικά. Άν το βλέμμα της πέσει τυχαία πάνω σου, σε καταλαμβάνει η ευχαρίστηση. Άν σου χαμογελάσει, καταλαβαίνεις τη σημασία της απόλυτης ευτυχίας.

ξέρεις πως είσαι κατώτερός της, αλλά αυτό δε σε ενοχλεί. Προτιμάς να τη χαζεύεις από κάτω, να τη θαυμάζεις.
Δεν είσαι αντάξιός της και το γνωρίζει.
Στην πραγματικότητα σε σνομπάρει, αλλά εσένα σου φτάνει να τη νιώθεις πλάι σου.
Δε θα τη φτάσεις ποτέ, αλλά τουλάχιστον την έχεις ακουμπήσει έστω και μια φορά..