Όλοι έχουμε ανάγκη από παραμύθια..
Άλλοι μικρά, άλλοι μεγαλύτερα.
Κάποιοι τα πλάθουν και μετά τα καταστρέφουν, άλλοι ζουν μέσα σε αυτά για πάντα γιατί φοβούνται την πραγματικότητα.
Τι γίνεται όμως όταν το παραμύθι σου γίνεται ξαφνικά εφιάλτης, αλλά παραμένει τόσο θελκτικό που δεν μπορείς να το αποχωριστείς?
Ξέρεις καλά πως το τέλος δε θα είναι καλό κι όμως συνεχίζεις να γυρίζεις τις σελίδες του σα να αποζητάς την καταστροφή..

Όταν ήμουν μικρή είχα ένα παράξενο πάθος με τα παραμύθια.. Είχα πάντα στο κρεβάτι μου μια στοίβα από αυτά και τα ήξερα όλα απ' έξω! Μπορούσα να θυμηθώ και την πιο μικρή λεξούλα και αν τολμούσες να μη μου το διαβάσεις σωστά, θα σε διόρθωνα αμέσως αναμφίβολα!!

Μεγαλώνοντας παράτησα τη στοίβα με τα εκατοντάδες παραμύθια μου, αλλά όπως καταλαβαίνεις το πάθος δε μου πέρασε..
Πάντα είχα ένα παραμύθι στο μυαλό μου και κάθε φορά που μια κατάσταση δεν ικανοποιούσε την ιστορία μου, απλώς αποχωρούσα. Πήγαινα στο επόμενο παραμύθι, με την ελπίδα πως αυτή τη φορά θα κατάφερνα να γυρίσω όλες τις σελίδες του. Να φτάσω ως το τέλος χωρίς να με απογοητεύσει κανείς στη διαδρομή..
Με τον καιρό ανακάλυψα πως αυτό είναι σχεδόν αφύσικο..Και λέω αφύσικο γιατί τα παραμύθια εξαρτώνται αποκλειστικά από τον αφηγητή. Μπορεί ο συγγραφέας να έχει στήσει το πιο μαγευτικό παραμύθι του κόσμου, αν όμως ο τύπος που σου το μεταδίδει δεν είναι ικανός στο λόγο και -πολύ περισσότερο- τη φαντασία, τότε δε θα καταφέρει ποτέ να σου δημιουργήσει αυτό το μαγευτικό συναίσθημα..

Δεν ξέρω αν είναι καλή συμβουλή να συνεχίσεις να ζεις το παραμύθι σου ακόμη κι αν δε βρείς ποτέ κανέναν να σου το πει σωστά, όμως έτσι κι αλλιώς δεν ήμουν ποτέ καλή στις συμβουλές..

Σε ρωτάω ευθέως.. Θα ήθελες έναν κόσμο καλύτερο?

Ξέρω, κανείς δεν μπορεί να πει “όχι” σε κάτι τέτοιο. Κι όμως οιπερισσότεροι δεν ξέρουμε από που να αρχίσουμε ή δεν πιστεύουμε καν πως μπορεί ένας άνθρωπος μόνο να αλλάξει τον κόσμο.

Και ακριβώς εδώ έρχομαι να διαφωνήσω μαζί σου και να σου παρουσιάσω και επιχειρήματα.
Η ιδέα έρχεται από μια ταινία σχεδόν μια δεκαετία πριν, για την οποία διάβαζα χτες το απόγευμα. Ενθουσιάστηκα, είδα το trailer κι ενθουσιάστηκα ακόμη περισσότερο, οπότε αποφάσισα να πάω βόλτα μέχρι το videoclub. Την ταινία τηνείδα και ήταν και απρόσμενα καλή, αλλά ακόμη καλύτερη είναι η ιδέα που σου βάζει με το ζόρι στο μυαλό!

Δες τώρα πως έχει το πράγμα..
Συνήθως όταν κάποιος μας κάνει μια χάρη ή μας δείχνει απρόσμενη καλοσύνη (πχ. επιστρέφει το χαμένο μας κινητό ή βοηθάει να κουβαλήσουμε τα ψώνια μέχρι το σπίτι) νιώθουμε την ανάγκη να το ανταποδώσουμε και τις περισσότερες φορές το κάνουμε κιόλας! Τι θα γινόταν όμως αν την καλοσύνη αυτή δεν την ανταποδίδαμε, αλλά την προωθούσαμε?


Δηλαδή να κάνω εγώ μια καλή πράξη, να βοηθήσω κάποιον άνθρωπο που έχει την ανάγκη μου, και αυτός αντί να μου ανταποδώσει εμένα την καλοσύνη, να κάνει κάτι για κάποιον άλλον άνθρωπο, και αυτός με τη σειρά του για κάποιον άλλον.. Μια αλυσίδα, τόσο απλά!
Τώρα αντί εγώ να βοηθήσω έναν άνθρωπο, μπορώ να βοηθήσω τρεις, και αυτοί με τη σειρά τους άλλους τρεις.. Αμέσως φτιάχνουμε μια ωραιότατη γεωμετρική πρόοδο που δεν έχει όριο!!

Το καταπληκτικό με αυτήν την ιδέα είναι πως, όσο ουτοπική κι αν φαίνεται, είναι όντως πραγματοποιήσιμη. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι λίγο διάθεση να προσφέρεις κάτι σε κάποιον που το χρειάζεται και αντί να πάρεις αντάλλαγμα, να του ζητήσεις να το προωθήσει!
Ακόμη και αν δεν πιστεύεις πως αυτό μπορεί να δουλέψει, δοκίμασέ το. Στο κάτω-κάτω έρχονται Χριστούγεννα, όλο και κάποια ευκαιρία θα σου δοθεί για να κάνεις κάτι πραγματικά αλτρουιστικό! Απλώς θυμήσου..Pay it Forward!

Και αν δεν έχεις πειστεί ακόμη, τότε απλώς δες το trailer..

Πόσες φορές δε σου έχει συμβεί? Περπατάς αμέριμνος πάνω στο ωραίο σου -λέμε τώρα- πεζοδρόμιο και ξαφνικά έρχεσαι μούρη-με-τζιν με το αναιδέστατα παρκαρισμένο αυτοκίνητο κάποιου ασυνείδητου. Τσαντίζεσαι, ξεφυσάς και προσπαθείς με ότι ταρζανιές σκεφτείς να περάσεις ανάμεσα στο αυτοκίνητο και τον παρακείμενο τοίχο, για να βρεθείς ξανά σε ότι έχει απομείνει από το δόλιο το πεζοδρόμιο, μιας και ορισμένοι έχουν αποφασίσει για σένα πως χρησιμεύει καλύτερα ως θέση παρκαρίσματος. Αφού λοιπόν έχεις καταφέρει να λερώσεις το τζιν σου και έχεις βοηθήσει και την κακόμοιρη -πιο δίπλα- που προσπαθεί να κάνει το ίδιο με το καρότσι του μωρού της, βγάζεις από την κωλότσεπη σου μερικά πορτοκαλί φωσφορίζοντα αυτοκόλλητα και στολίζεις ωραία-ωραία το παρμπρίζ του τύπου.
Σοβαρά τώρα, μπορείς κι εσύ να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Γιατί, όπως λένε και οι ίδιοι οι StreetPanthers, δεν αρκεί να τσαντίζεσαι βλέποντας παράνομα παρκαρισμένους πάνω σε πεζοδρόμια, διαβάσεις και πεζόδρομους, ούτε αρκεί να περιμένεις από την πολιτεία και τον κάθε δημοτικό υπάλληλο να κάνουν κάτι.


Ήταν περίπου αρχές του 2007 όταν σχεδόν όλη η Ελλάδα είχε ακούσει για την πρωτοβουλία (και το καινούριο, φανταστικό αυτοκόλλητο) των StreetPanthers. Ήταν μια παρέα Σαλονικιών, που αποφάσισαν ότι μπορούμε να αντιδράσουμε σ’αυτό το “φαινόμενο” του παρκάρω-όπου-γουστάρω με χιούμορ και αν είμαστε πολύ τυχεροί να αλλάξουμε και κάνα-δυο μυαλά στην πορεία.
Αυτό που κάνουν είναι πολύ απλό στην πράξη. Κουβαλούν πάντοτε μαζί τους αυτοκόλλητα (των οποίων τα σχέδια βλέπεις δίπλα από το κείμενο), που με τον πιο έξυπνα εύθυμο τρόπο υπενθυμίζουν στους ασυνείδητους οδηγούς που τα βρίσκουν πάνω στα αυτοκίνητά τους, πως μάλλον έκαναν κάτι κακό.

Πρακτικά είναι πολύ απλό, μιας και όλοι μας έχουμε λίγο χώρο για ένα αυτοκόλλητο -στην κωλότσεπη ή σε μια τσάντα- και επιπλέον είναι τόσο εύκολο στη χρήση, που είμαι σίγουρη πως αν οι αστυνομικοί είχαν την επιλογή, θα το προτιμούσαν (ποιός κάθεται να κόβει κλήσεις? το κολλάς και τέλειωσες) !!

Σαφώς βέβαια υπάρχουν και κανόνες για τους εν δυνάμει αυτοκολλητές.. Ή καλύτερα, κανόνας. Να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα και όχι να γίνουμε μέρος αυτού. Σε καμία περίπτωση δεν τη “βλέπουμε” τιμωροί, και κρίνουμε με συμπάθεια τον οδηγό που πάρκαρε μεν παράνομα, αλλά έκανε τον κόπο να αφήσει ανοιχτή τη διάβαση για να περνάνε οι πεζοί. Οι κλήσεις και η επιβολή του νόμου είναι δουλειά των τροχονόμων, η δική μας είναι απλώς να δώσουμε στο συμπαθέστατο κατά τα άλλα “γάιδαρο” το χρόνο (την ώρα που θα προσπαθεί να ξεκολλήσει το αυτοκόλλητο από το παρμπρίζ του) να σκεφτεί πως η δική του βολή δεν είναι πάνω από το δικαίωμα όλων μας να περπατάμε ή να τσουλάμε χωρίς εμπόδια. Έτσι, δικαιωματικά αξίζουν τα καταπληκτικά αυτοκόλλητα των StreetPanthers όσοι αγενέστατοι αποφασίζουν να παρκάρουν πάνω σε διαβάσεις, πεζόδρομους, πεζοδρόμια, οδηγούς τυφλών ή κλείνουν θρασύτατα τις ράμπες αναπηρικών αμαξιδίων.

Νομικά τώρα, δεν βλάπτουμε την περιουσία κανενός, μιας και το αυτοκόλλητο το κολλάμε ΜΟΝΟ πάνω στα τζάμια του αυτοκινήτου -κατά προτίμηση ακριβώς στο σημείο του παρμπρίζ που θα ενοχλήσει περισσότερο τον προσφιλή μας γάιδαρο, έτσι ώστε να αναγκαστεί να σπαταλήσει περισσότερο χρόνο το βγάλει από αυτόν που θα ξόδευε για να παρκάρει 5 μέτρα πιο κάτω και να μην ενοχλούσε κανέναν. Από τη στιγμή λοιπόν, που στο αυτοκίνητο δεν έχουμε προκαλέσει καμία απολύτως ζημιά (αφού το αυτοκόλλητο φεύγει στη χειρότερη με λίγο νεράκι), δεν υπάρχει και νομικό θέμα, αλλά ακόμη και στην εξωφρενική περίπτωση να πέσεις μούρη με μούρη με τον ιδιοκτήτη και να μην μπορέσεις να του εξηγήσεις με λόγια για ποιό λόγο αναγκάστηκες να τον αυτοκολλήσεις, οι StreetPanthers θα υποστηρίξουν αυτό που έκανες, όπως άλλωστε έχουν κάνει και σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Περισσότερες πληροφορίες για τους StreetPanthers..
Επειδή αυτήν την περίοδο η επίσημη ιστοσελίδα των streetpanthers (www.streetpanthers.gr) βρίσκεται υπό ανακαίνιση, μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δράση τους, επιπλέον οδηγίες για “αυτοκολλητές” καθώς και σημεία πώλησης των αυτοκόλλητων σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Βόλο, Καλαμάτα, Ιωάννινα, Λάρισα και Χίο στο oudensxolion.blogspot.com, όπου θα βρεις και το αντίστοιχο group-άκι στο facebook. Προσωπικά, έχω stock-άρει από το Copyland στη Θεσσαλονίκη, αλλά αν δε μένεις κοντά σε αυτές τις πόλεις, μπορείς να τα παραγγείλεις με ένα mail, στην κανονική τους τιμή, η οποία είναι περίπου 0,08 ευρώ για κάθε αυτοκόλλητο.

Τέλος, just for the fun of it, σας δίνω ένα κομμάτι που ηχογραφήθηκε για τους StreetPanthers από τον Foxmoor. Είναι απλώς απολαυστικό!



Και τώρα που το είδατε και ψηθήκατε, σας υπόσχομαι πως αν εκδηλώσετε ενδιαφέρον, μπορούμε να οργανώσουμε και μια ομαδική γαιδουρο-κόλληση στο Ηράκλειο (που δεν έχει ξαναγίνει btw)!